2012 Peace Program sa Hiroshima
Septiyembre 7th, 2012
Ang ulat na ito ng Paggunita ng Atomic Bomb sa Hiroshima ay isinumite ni Brad Rozairo OMI noong Agosto.
Ang anibersaryo ng atomic bomb ay solemne na naalala sa Hiroshima. Taon-taon ang host diocese ng Hiroshima ay nagsasagawa ng isang serye ng mga programa kapwa sa memorial cathedral at sa iba pang mga lugar tulad ng Peace Memorial Park. Nandoon ako upang saksihan ang ilan sa mga kaganapan noong Agosto 5 at ika-6.
Ang tamang programa ay nagsimula sa 5th sa hapon na may simposyum sa pag-asam ng pagtatapos ng nuclear generation. Si Bishop Tani, ang pinuno ng Komisyon para sa Katarungan at Kapayapaan, ang pangunahing nagsasalita. Itinatampok din ng simposyum ang mga komento mula sa isang Korean resident ng Japan na nakaligtas sa bomba at mula sa mga ina na napilitan na tumakas sa Fukushima dahil sa aksidente sa nakaraang taon.
Sa gabi sa paligid ng mga tao 500 sumali sa martsa ng kapayapaan. Umakyat kami sa pangunahing kalye mula sa parkeng pang-alaala sa Hiroshima sa memorial cathedral. Sa taong ito na napansin ko sa panahon ng martsa nagkaroon ng grupo ng mga maingay na aktibistang pro-nuclear na nagsisikap na marinig ang kanilang mga tinig. Ngunit hindi ito nakagambala sa martsa ng kapayapaan. Mabuti na makita ang mga kabataan mula sa iba't ibang mga dioceses na may mga banner at placard na nagbabasa ng "Hindi sa enerhiyang nukleyar", "Kapayapaan sa mundo" at iba pa na sumali sa prusisyon. Ang ilan ay may mga mensahe sa kapayapaan na na-print sa kanilang mga T-shirt! Ang ilang kabataang lalaki na may dalang mga gitar ay nag-anyaya sa lahat na sumali sa kanila na kumanta ng mga awit ng kapayapaan nang malakas. (Sa palagay ko tayo'y mga rebisyun kaysa sa mga pro-nuclear aktibista!). Para sa akin na sumali sa martsa ng kapayapaan at upang matunaw sa kapaligiran na iyan mismo ay isang karanasan. Matapos umabot ang kapayapaan sa katedral, isang masa para sa kapayapaan ay ipinagdiriwang. Ang pangunahing bantog ay si Bishop Maeda ng Hiroshima.
Sa 6th, ang araw ng Hiroshima ay pinabomba, sa 6: 15 sa umaga mayroong isang serbisyo ng inter-relihiyosong panalangin na gaganapin sa parke ng pang-alaala sa kapayapaan. Ang mga pari na kumakatawan sa iba't ibang relihiyon ay nag-alay ng insenso at nag-recite ng mga panalangin para sa mga biktima ng A-bomb. Sa 8 ay isang "Mass ng Memorial para sa mga Biktima ng mga Armas ng Nuclear at lahat ng Wars" ay naganap sa katedral.
Sa personal, para makapunta ako sa Hiroshima lalo na sa ika-6 ng Agosto ay isang bagay na espesyal. Taon-taon kapag pumupunta ako roon gumugugol ako ng oras upang makinig sa mga kwento ng mga biktima ng A-bomb, manuod ng ilang screen play sa pambobomba, makinig ng mga awiting pangkapayapaan na kinakanta ng iba't ibang mga koro at manalangin para sa kapayapaan. Ang mga taong nag-aalok ng mga bulaklak sa monumentong pang-alaala, ang amoy ng kamangyan, ang tunog ng gong atbp ay inilalagay ka sa isang kalagayang hindi maipaliwanag ng mga salita. Upang mapunta sa lugar na iyon ng buong araw at mapailalim sa kapaligiran na iyon ay isang malalim na karanasan. Sa palagay ko nakuha ko ang isang espesyal na lugar para sa Hiroshima sa aking puso. Maaaring dahil iyon sa nagmula ako sa isang bansa na apektado ng giyera.
Nai-post sa: tungkol sa, Asya, Global, Balita sa Homepage, Integridad ng Paglikha, Mga Isyu, miyembro, Balita, Kapayapaan
Mga kaugnay na keyword: atomic bomba, hiroshima, magbarnis, nuclear armas
