Mga Archive ng Balita »japan
Wala nang Hiroshima. Wala nang Nagasaki Agosto 5th, 2020
Ni Fr. Brad Rozairo OMI
Matatandaang Agosto ngayong ika-75 anibersaryo ng mga pambobomba ng atomic ng Hiroshima at Nagasaki. Sa ika-75 taon na ito matapos ang pambobomba, ang dalawang lungsod na ito ay itinatag ang Nuclear-Free World Foundation, isang katawan upang suportahan ang mga tao at mga grupo sa buong mundo na nagsusumikap para sa pag-aalis ng mga sandatang nuklear. Manalig tayo at manalangin na sa taong ito ay magiging isang punto ng pagbukas para sa pagbubukas ng isang landas para sa isang mundo na walang mga sandatang nuklear.
'Sampung araw para sa Kapayapaan' - Agosto 6 - 15, 2013 Agosto 11th, 2013
Nais naming ibahagi ang sumusunod, na ipinadala sa US JPIC Office ni Fr. Bradly Rozairo, OMI:
Sa inspirasyon ng mensahe ng kapayapaan na ibinigay ni Blessed John Paul II sa Hiroshima sa 1981, ang Iglesia sa Japan ay nagtalaga ng 10 araw sa pagitan ng Hiroshima memorial day (Agosto 6) sa pang-alaala araw ng katapusan ng WWII na 15th Agosto bilang isang espesyal na panahon ng panalangin para sa kapayapaan. Kasama rin sa panahong ito ang araw ng pang-alaala ng Nagasaki (Agosto 9).
Ang 'sampung araw para sa Kapayapaan' ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga Kristiyano na mag-organisa ng iba't ibang mga programa ng kapayapaan Ang mga tao mula sa iba't ibang bahagi ng Japan at mula sa ibang bansa ay nagtipon hindi lamang upang tandaan at manalangin para sa digmaan ang patay, kundi pati na rin upang makinig sa mga karanasan sa digmaan ng mga nakaligtas sa Hiroshima at Nagasaki.
Sa linggong ito ay nasa Hiroshima ako upang dumalo sa ilang mga kaganapan sa kapayapaan. Sa Peace Memorial Church sa Hiroshima, isang mahusay na organisadong Misa para sa Kapayapaan, ay ipinagdiwang ni Bishop Maeda ng Hiroshima. Ang mga kilalang panauhin ay sina Nuncio ng Japan Archbishop Joseph Chennoth at Cardinal Turkson na namumuno sa Pontifical Council for Justice & Peace. Ang pagdiriwang ng Eukaristiya ay dinaluhan ng mabuti ng mga Obispo, pari, madre, Katoliko at Kristiyano na may iba`t ibang denominasyon.
Sa Peace Memorial Park, kawili-wili ang pag-usapan at pakinggan ang ilang mga bata at mga may sapat na gulang, na sinasadya ang init upang kumanta, makipag-usap, sumayaw at manalangin para sa kapayapaan. Para lamang sa karamihan at pahintulutan ang sarili na maligo sa buong kapaligiran na iyon mismo ay isang karanasan. Ang amoy ng insenso, ang tunog ng gong at ang pag-aalay ng mga bulaklak ay nagpapahiwatig sa iyo ng di malilimutang nakaraan, naalala dito sa kasalukuyan habang nagdarasal para sa isang mas mahusay na hinaharap.
2012 Peace Program sa Hiroshima Septiyembre 7th, 2012
Ang ulat na ito ng Paggunita ng Atomic Bomb sa Hiroshima ay isinumite ni Brad Rozairo OMI noong Agosto.
Ang anibersaryo ng atomic bomb ay solemne na naalala sa Hiroshima. Taon-taon ang host diocese ng Hiroshima ay nagsasagawa ng isang serye ng mga programa kapwa sa memorial cathedral at sa iba pang mga lugar tulad ng Peace Memorial Park. Nandoon ako upang saksihan ang ilan sa mga kaganapan noong Agosto 5 at ika-6.
Ang tamang programa ay nagsimula sa 5th sa hapon na may simposyum sa pag-asam ng pagtatapos ng nuclear generation. Si Bishop Tani, ang pinuno ng Komisyon para sa Katarungan at Kapayapaan, ang pangunahing nagsasalita. Itinatampok din ng simposyum ang mga komento mula sa isang Korean resident ng Japan na nakaligtas sa bomba at mula sa mga ina na napilitan na tumakas sa Fukushima dahil sa aksidente sa nakaraang taon.
Sa gabi sa paligid ng mga tao 500 sumali sa martsa ng kapayapaan. Umakyat kami sa pangunahing kalye mula sa parkeng pang-alaala sa Hiroshima sa memorial cathedral. Sa taong ito na napansin ko sa panahon ng martsa nagkaroon ng grupo ng mga maingay na aktibistang pro-nuclear na nagsisikap na marinig ang kanilang mga tinig. Ngunit hindi ito nakagambala sa martsa ng kapayapaan. Mabuti na makita ang mga kabataan mula sa iba't ibang mga dioceses na may mga banner at placard na nagbabasa ng "Hindi sa enerhiyang nukleyar", "Kapayapaan sa mundo" at iba pa na sumali sa prusisyon. Ang ilan ay may mga mensahe sa kapayapaan na na-print sa kanilang mga T-shirt! Ang ilang kabataang lalaki na may dalang mga gitar ay nag-anyaya sa lahat na sumali sa kanila na kumanta ng mga awit ng kapayapaan nang malakas. (Sa palagay ko tayo'y mga rebisyun kaysa sa mga pro-nuclear aktibista!). Para sa akin na sumali sa martsa ng kapayapaan at upang matunaw sa kapaligiran na iyan mismo ay isang karanasan. Matapos umabot ang kapayapaan sa katedral, isang masa para sa kapayapaan ay ipinagdiriwang. Ang pangunahing bantog ay si Bishop Maeda ng Hiroshima.
Sa 6th, ang araw ng Hiroshima ay pinabomba, sa 6: 15 sa umaga mayroong isang serbisyo ng inter-relihiyosong panalangin na gaganapin sa parke ng pang-alaala sa kapayapaan. Ang mga pari na kumakatawan sa iba't ibang relihiyon ay nag-alay ng insenso at nag-recite ng mga panalangin para sa mga biktima ng A-bomb. Sa 8 ay isang "Mass ng Memorial para sa mga Biktima ng mga Armas ng Nuclear at lahat ng Wars" ay naganap sa katedral.
Sa personal, para makapunta ako sa Hiroshima lalo na sa ika-6 ng Agosto ay isang bagay na espesyal. Taon-taon kapag pumupunta ako roon gumugugol ako ng oras upang makinig sa mga kwento ng mga biktima ng A-bomb, manuod ng ilang screen play sa pambobomba, makinig ng mga awiting pangkapayapaan na kinakanta ng iba't ibang mga koro at manalangin para sa kapayapaan. Ang mga taong nag-aalok ng mga bulaklak sa monumentong pang-alaala, ang amoy ng kamangyan, ang tunog ng gong atbp ay inilalagay ka sa isang kalagayang hindi maipaliwanag ng mga salita. Upang mapunta sa lugar na iyon ng buong araw at mapailalim sa kapaligiran na iyon ay isang malalim na karanasan. Sa palagay ko nakuha ko ang isang espesyal na lugar para sa Hiroshima sa aking puso. Maaaring dahil iyon sa nagmula ako sa isang bansa na apektado ng giyera.
